4 mei 2016
Daar zijn we dan weer, 3 1/2 week na de operatie ben ik weer terug in de wereld.
Na een periode van overlevingsmodus en zombie stand, met alleen adem halen en er zijn, gaat het per dag gestaag vooruit. Er zijn nog allerlei dingen in het lijf die nog op gang aan het komen zijn, maar daar over later meer in een volgend blog.
Nu ben ik 3 tumoren, 3 operaties, 2 chemo’s, 1 bestraling en een hele berg pillen verder. Waar sta ik dan?
Het begon 4 jaar geleden met de eerste sprong in het diepe. En de ervaring leerde dat ik goed in staat was om iedere keer weer de trap omhoog te gaan, te springen van die hoogte en terug te bouncen. Het touwtje was veerkrachtig genoeg en kon mij dragen.
Maar bij de laatste diagnose werd het wel duidelijk dat de rek er eens uit zal gaan. Dat dit niet eindeloos kan duren. Mijn lijf en hoofd willen best wel, maar de monstertjes van binnen zijn nog steeds sneaky.
En nu mijn oncoloog ernstig gaat kijken bij het gesprek na de operatie, betekent dit dat het menens wordt. Ik wist het al van de chirurg……
Dit monstertje heeft ook weer zijn tentakels uitgeslagen en vast gezet in mijn lymfe klieren, net zoals zijn 2 voorgangers En daarbij ook nog eens in bloedvaten en zenuwbanen.
In dit geval is dat slecht nieuws. Ik kan het deze keer niet mooier maken dan het is.
Voor nu geen behandeling, maar afwachten welke van de 2 aanwezige tijdbommen (uitzaaiing borst of galweg) als eerste toe zal slaan. Wanneer dat zo is, dan worden de opties besproken. Maar de opties worden spaarzaam, de keuzes beperkt.
Voor mij geen nieuwe weg, ik liep hier al een tijd. Maar die tijd gaat nu dus echt beperkt worden. Het is weer leven per dag en in het moment. Daar ben ik goed in.
En het wordt kiezen tussen kwaliteit van leven en een goede dood.
Kwaliteit van leven is belangrijk, maar mag voor mij niet ten koste gaan van alles. Dus wanneer is een behandeling dan nog zinvol? Want ik heb er voor gekozen om wel te genieten van het leven en er zijn.
Een goede dood wordt nu steeds belangrijker. Niet alleen voor mijzelf, maar ook voor allen die mij dierbaar zijn. Het mag zelfs een feestje zijn, hoe bizar dat ook klinkt.
Want ik vier nog steeds het leven, ook al is het in de schaduw van de dood.
Dus dans ik maar weer voort, met die partner die al een tijd op de achtergrond aanwezig is………
Mooi geschreven Marja, ik hoop dat je nog lang meedanst!
LikeGeliked door 1 persoon
Dank je, ga daar zeker voor.
LikeGeliked door 1 persoon
Lees dit tussen twee wandelingen. Komt hard aan. Ik kom je snel opzoeken. Denk aan je. Mooi goe je ondanks alles dit zo op kunt schrijven.
Maar ook een mogelijkheid is je door EJ hier heen laten rijden voor een dagje hangen in de tuin als je dat ziet zitten. Veel liefs voor nu.
💋💋
Verstuurd vanaf mijn iPhone
LikeGeliked door 1 persoon
Mooi Marja hoe je alles onder woorden brengt. Realistisch maar toch met je blik naar voren. Geniet van al het moois van wat er nu is
LikeGeliked door 1 persoon
Dank je!!
LikeLike
Hopelijk kan je tot de mooie dood nog van veel mooie dingen genieten……
LikeGeliked door 1 persoon
Dank je Ingrid, dat gaat helemaal goed komen.
LikeLike
Ik hoop dat je nog lang mag dansen in de regen. Knuffel
LikeLike
Liedje in mijn hoofd na het lezen van je blog:
(Niet bestaand by the way, ik gun je de lichte dtomerigheid vd melodie ook, maar die kan ik niet overbrengen)
Don’t you know
How I feel
We are dancing
Keep on dancing
Don’t you see
How we feel
Keep on dancing
We are dancing
Just to be
Just to live
‘cause it is real
I’ll be dancing
Keep on dancing
LikeGeliked door 1 persoon
Ik zie vooral de prachtige veerkracht in je gemoed 🌟 Sterkte
LikeLike
Dank je wel voor je openhartigheid. Knap dat je het zo hebt kunnen verwoorden. Sterkte bij het maken van moeilijke keuzes. Ook ik hoop dat je voorlopig nog een eindje doordanst!
Liefs, Margriet
LikeLike