December tijden

De december maand staat voor veel mensen in het teken van de kerstdagen, het afscheid nemen van een oud jaar, met de goede en minder goede dagen. En tenslotte het stappen in een nieuw jaar, met nieuwe kansen en vooruitzichten.
Vaak is het een feestelijke, gezellige, soms zorgeloze maand, gedeeld met familie en vrienden.

Mijn december is sinds 2012 niet meer zoals het was. Ieder jaar weer een ander verhaal:

2012

Werd afsluiten van de behandelperiode borst, het weer opbouwen en vol goede zin kijken naar een nieuw jaar. Een jaar waarin gezocht ging worden naar een nieuwe balans, een jaar met conditie en werk opbouw. Stapje voor stapje vooruit.
Deze dagen hadden echter wel de schaduw van het verlies van een dierbare, die wij begin van de maand moesten laten gaan. Leven en dood zijn zo nauw verbonden.

 2013

Na een goed begin van dit jaar, was het einde een totaal ander perspectief. Geen feestconditie deze keer.  Het was het jaar van de darm: nieuwe tumor, operatie en met een chemo die er behoorlijk inhakte.
Wel een poging gedaan om nog beetje mee te doen: beetje eten, veel bank hangen en de lieve, warme zorg van mijn familie tot mij nemen.
Een jaar dat weer in het teken stond van leven en dood, deze keer echter een zomer met het heftig en plotseling los moeten laten van mijn zeer dierbare schoonzus. Hoe oneerlijk kan de dood soms zijn: zij die voor mij heeft gezorgd, mijn maatje bij het artsenbezoek, zij die mij haar hand gaf, hoe kon het zijn dat zij eerder ging dan ik? De statistieken hadden toch een ander verhaal verteld?
De stap van oud naar nieuw was deze keer een lastige: want soms wil je niet loslaten, maar moet je wel.

 2014

Uiteindelijk werd dit dan toch weer een jaar van opbouw, stappen vooruit.
En kon ik weer geheel aanwezig zijn en genieten van de feestdagen.  Ook al was daar nog dat rauwe randje van het jaar daarvoor.
In al mijn ruimdenkendheid werd mijn bijdrage aan de feestvreugde een Grand Dessert: en met groot, bedoel ik ook echt groot!

Grand, grand, grand Dessert

 2015

Daar zijn we dan bij dit jaar, het hier en nu. Het opbouwen is gestopt, het is doen met wat ik heb. Geen vooruit meer, maar hopen op lange stilstand. Want voor nu is stilstand een goed gegeven.  Is stilstand bijna vooruitgaan…….
Daarom ga ik dit jaar vieren wat ik heb. En dat is zoveel! Mijn juwelendoos zit bomvol lieve mensen en mooie herinneringen. Ik weet dat daar nog meer juweeltjes bij gaan komen.
Ik laat 2015 gaan met een diepe glimlach, ondanks dat mijn leven op zijn kop is gaan staan, ondanks alle onzekerheden die ik nu elke dag met mij mee neem in mijn leven met de dood, ondanks de tijd die tikt en onzeker is. Het is toch een mooi jaar geweest met veel mooie mensen om mij heen die mij hebben gedragen en dat nog steeds doen.
Het einde van dit jaar brengt ook liefde met zich mee, hoe mooi kan dat zijn. Ook al weten ik en mijn lief niet hoe onze toekomst er uit ziet, we gaan het leven vieren.
En ik stap een nieuw jaar in en ben blij dat ik dit kan, staande op mijn eigen benen. Hoe ver dit jaar mij gaat brengen weet ik niet. Voor nu is dat niet belangrijk, voor nu is het dat ik die stap kan maken…….

Als ik volgende week weer bij de oncoloog zit voor mijn cijfertjes, kan ik wel zeggen dat het cijfer voor ons doel:Kwaliteit van Leven, heel hoog is!! En dat dit leven met hoofdletters geschreven mag worden.
Nu hopen dat de andere cijfertjes zich goed gedragen.

Voor ieder van jullie wens ik december dagen die juweeltjes brengen met jullie dierbaren.  Wensen over gezondheid enzo laat ik achterwege, omdat een aantal van jullie daar zeer onzeker over zijn.
Maar
(glim)Lach en Dans:
in de regen of in de sneeuw,
in de zon of onder de wolken,
schreeuw tegen jouw storm en laat de tranen stromen,
stap voor stap, waarheen dan ook….. leg een steen in die rivier,
en maak
jouw eigen regenboog

Liefs Marja