Hoe het begon…. einde deel 1 chemosessies

Juni-juli 2012
Van de tijd nu terug naar de tijd van toen:
Chemosessies 5 en 6  gaan er weer in. Het blijft zo zijn gangetje gaan met de chemokuren, geen gekke dingen erbij, dus prima vol te houden. Bijzonder toch dat je hier aan “went” en alle pillen, prikken en bijwerkingen “gewoon” gaat vinden. Ook al worden de aders steeds gevoeliger bij het aanprikken van het infuus, met de nodige warmte van een opwarmkussen en geduld van de verpleegkundige lukt het nog steeds om de infuusnaald erin te krijgen.

De vermoeidheid begint nu wel duidelijk zijn sporen achter te laten: alles rustig aan. Vooral nadenken over wat en hoe: niet alles in 1 keer, maar met beleid.

Trap op

Veel later zal een lieve, maar diep grijnzende vriendin mij nog een keer leren dat ik niet alles in één keer hoef: een trap op bij Kijkduin gaat dan echt niet meer in rap tempo, ook al probeer ik dat wel stoer te doen. Lief geeft zij aan dat zij een rustpauze nodig heeft op de helft…….lampje gaat opeens bij mij branden……
aha, je kan dus ook rustpauzes nemen 🙂 🙂 🙂

Grappig is wel dat mijn lieve en zorgvolle familie en vrienden vinden dat zij zo “weinig” kunnen en hoeven te doen voor mij.  Zij dachten dat er veel meer “zorgen voor” erbij zou horen.
Terwijl ik vind dat ik niet zo veel doe. En juist met de zorg, aandacht en afleiding die zij geven zo goed alles kan doorstaan.
ZIJ DOEN MEER DAN ZIJ ZELF DENKEN!!!
Ook al blijf ik wel die eigenwijze “zelluf doen”, ik leer dat vragen om goed is. Zowel voor mij als voor die ander.

Huishoudelijke hulp

Naast de hulp van familie en vrienden is er ook hulp van de thuiszorg.
Niet makkelijk om een huishouden dat je altijd alleen hebt gedaan, opeens aan een ander over te laten.  Maar ik moet, ik red het echt niet zelf.
Nadeel is ook dat je dan afhankelijk bent van wie er jouw huis binnen komt en hoe de “klik” is met die persoon.
Gelukkig heb ik een fijn mens en is er naast het werk ook tijd voor de persoonlijke praatjes. Maar nu moet mijn fijn mens opeens afhaken door persoonlijke omstandigheden.
Help….er komt een ander. Weer opnieuw uitleggen wat je wilt en hoe het gaat……… pfff daar heb ik de energie niet voor.
Gelukkig is ook deze een fijn mens en zij pakt alles snel op en gaat als een speer door mijn huis.  Hoe belangrijk is het dus wie er in huis komt en hoe je samen de klus kan aanpakken.

Na deze sessie is het even rust, “vakantie” van behandeling en genieten van niets hoeven, voordat fase 2 start: de operatie.

Pauze

Op 9 en 12 juli worden er een scan en MRI genomen, om te zien hoe het er dan voor staat. Dat is weer een spannende tijd. Aan de hand daarvan wordt beslist of er nog lymfeklieren worden weg gehaald en /of bestraling als nabehandeling nodig is. Daarna zal ik voor de operatie worden opgeroepen.
Helaas voor de scan is wel preventieve medicatie en dagopname nodig, omdat ik de vorige keer een allergische reactie op de contrast vloeistof had, dus weer even aan de extra pillen. Dankzij de prednison geen allergische reactie, dat niet…maar wel een dik, rood hoofd de dag erna. Ach ja, kan toch niet dat met die pillenberg er niets zou gebeuren toch….?

De uitslag op 20 juli is goed: de tumoren in hals zijn weg!!!! Jippieee!!!!
In de borst ook grotendeels. Er zit nog wat maar dat zou ook littekenweefsel kunnen zijn. Dat wordt bij de borstoperatie nog bekeken (via weefselonderzoek dat altijd bij een operatie plaats vindt).
In de oksel zitten helaas nog wel restanten. Dus de operatie neemt ook de okselklieren mee (dat noemen ze dan een okseltoilet….. heeft niets met wc of hygiëne te maken….).
Daarna komt nog een serie bestralingen van in ieder geval hals en oksel.

Volhouden

De toekomst blijft nog wel onzeker: door de eerste uitzaaiingen bij het begin van dit traject en resten in oksel blijft er nog steeds kans dat de tumoren terug gaan komen na de behandeling. De controles en tijd na behandelingen gaan daardoor wel erg spannend worden!! Het blijft dus een agressief monstertje daar binnen. En is het afwachten hoe klein wij hem kunnen maken en of we hem ook nog helemaal in kunnen binden.

Opvliegers…

Ik wordt ook meteen aan de hormoontherapie (Tamoxifen) gezet, dus kan weer lekker gaan genieten van de opvliegers waarvan ik dacht dat ik die wel achter mij gelaten had.
En deze pillen hebben zo weer hun positieve kant (zij stoppen tumorgroei) en negatieve kant: want wat helpt kan ook zomaar voor baarmoederhalskanker zorgen!! Wat is die chemo en pillen wereld toch een rare wereld.
Advies is alert zijn en bij klachten meteen naar een arts.

Bijwerkingen hormoon therapie

Op naar de volgende cirkel

De molen gaat weer draaien, de achtbaan begint weer aan een nieuwe cirkel:
afspraak met chirurg en radioloog al weer voor de komende week.  Na de berg met pillen, komt er ook een berg aan artsen.
Mijn vertrouwde oncoloog gaat met zwangerschapsverlof. De chemoafdeling zal daarom sluiten……….slecht nieuws voor allen die nu naar een ander ziekenhuis moeten. Maar voor mij goed nieuws, want ik kan in mijn eigen, dichtbij, ziekenhuis terecht bij een waarnemer. Dat scheelt veel gedoe.
Tevens afspraak met de mammaverpleegkundige: grappige naam toch, want het zijn weliswaar geen moeders deze “mamma’s”, maar wel hele lieve en betrokken verpleegkundigen die mij gaan uiteggen wat er allemaal na de operatie gaat gebeuren.
Het zijn de “BH”mamma”s die uitleg geven over protheses, oedeem en een niet al te charmante, tijdelijke oplossing hebben voor de geamputeerde borst na de operatie: een flut bh opgevuld met watten…. watte zeg je??? Ja , watten, van die zachte witte bollen. Daar ga ik nog eens over nadenken, maar denk niet dat ik extra watten ga inslaan……………

Volgende stap