Dansen in de tijd

Memory

Mijn dans terug in de tijd was een feestje!!
De reünie van de middelbare school, afgelopen weekend, bracht veel leuke en fijne herinneringen terug. Aan de lessen, of juist aan wat er niet gedaan werd in de lessen ;-), aan de medeleerlingen en de leerkrachten.  Speciale herinneringen aan de activiteiten: onze ludieke weken waren een beleving om nooit te vergeten. Want wie maakt er een middeleeuws feest mee in een kasteel???
De foto’s die weer voorbij kwamen om de herinneringen extra kleur te geven.
En de gesprekken met de leerkrachten van toen, wat zij hebben betekent voor ons en hoe wij hen herinneren. Hun kracht van toen is er nog steeds, ook al nemen de jaren toe.
Dansend door die tijd van toen, voel ik mij weer jong en vrij.

Door de tijd terug vergeet ik de tijd die er nog ligt. Het is even zijn in het niets.

Bron: De lachende Traan

Een goed gevoel. Los van alles, los van het vretende monstertje van binnen, los van wat er nog komen gaat.
Waarna aan het eind toch weer dat spookje van de tijd om de hoek komt kijken: want zien wij elkaar weer over 5 jaar, bij ons volgend lustrum………… ga ik die 5 jaar halen? Zal ik daar bij zijn?  Wanneer het om vooruit kijken gaat, zal dit spookje steeds weer van zich laten horen.
Ik weet dat als ik zelf te moe of zwak zal zijn om over 5 jaar op mijn eigen benen te staan, er genoeg zijn die mijn rolstoel willen duwen en mij weer willen laten genieten.
Voor nu ga ik eerst  weer naar morgen, de komende week, een beetje naar de volgende maand….. dat is nog niet zo ver weg. Ik ben weer terug in het hier en nu.

Bron: Tuimelteksten

Mijn grens volledig overschreden en vervolgens een paar dagen nodig om weer bij te komen. Maar dit soort rekken van mijn grens heb ik er voor over: het levert mij ook zoveel stralende energie en pret. Dan mag ik daarna even op “uit”.
Gelukkig kent de kring om mij heen dit grens zoekend gedrag van mij en weten dat ik een paar tandjes terug schakel.